Ζούμε σήμερα στην μετά-καραντίνα εποχή. Ο Covid-19 άλλαξε ριζικά όλες τις εκφάνσεις της
καθημερινότητάς μας και επηρέασε την ψυχολογία μας. Και μέσα σε όλα τον τρόπο που
σκεφτόμαστε γύρω από το τρέξιμο, την προπόνηση, την άθλησή μας γενικότερα.
Κάποιοι ενδόμυχα φοβηθήκαμε και περιορίσαμε τις αθλητικές μας δραστηριότητες, άλλοι
επηρεαστήκαμε περισσότερο και παραιτηθήκαμε. Πολλοί όμως συνεχίσαμε να προπονούμαστε
ή προσπαθήσαμε να κάνουμε μια συντήρηση και μείναμε πιστοί στο έως τότε προπονητικό μας
πλάνο. Δρομείς, ποδηλάτες, τριαθλητές και κάθε είδους άλλοι αθλητές – ερασιτέχνες και μη –
είδαν ξαφνικά να ακυρώνονται ή να αναβάλλονται οι αγώνες, τους οποίους είχαν θέσει ως
στόχους, να περιορίζονται οι τρόποι άθλησης, να απαγορεύονται οι ομαδικές προπονήσεις, να
μην επιτρέπονται οι εξορμήσεις στη φύση, στο βουνό και στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να
νιώσουν απογοήτευση, η οποία με τη σειρά της έφερε την μείωση των προπονήσεων και σε
ορισμένες περιπτώσεις την αποχή – μερική ή και ολική – από κάθε είδους άθληση.
Όσο όμως δύσκολο ήταν για όλους να αποδεχτούμε την πραγματικότητα στην εποχή της
καραντίνας του κορωναϊού, άλλο τόσο δύσκολο είναι τώρα, μετά την λήξη της καραντίνας, στην
εποχή της νέας κανονικότητας. Είναι δύσκολο υπό τέτοιες συνθήκες για τον οποιονδήποτε
αθλούμενο να βρει την όρεξη και την θέληση να συνεχίσει, να βρει το κίνητρο να ξαναμπεί στο
παιχνίδι, να έχει τη δίψα για διάκριση χωρίς κάποιο στόχο, μακροπρόθεσμο ή βραχυπρόθεσμο,
στον ορίζοντα. Πολλοί αθλητές θα αναρωτηθούν: «…και γιατί να μην κάνω ένα διάλειμμα μέχρι
να επανεκκινήσουν οι αγώνες; Αφού δεν έχει νόημα να ιδρώνω καλοκαιριάτικα στην
προπόνηση και να μην έχω να αγωνιστώ κάπου…» Εδώ όμως έρχεται και η απάντηση του
προπονητή, που θα προτάσσει πάντα το αιώνιο γιατί… «Τι θα γίνει με την έως τώρα
προσπάθεια, με όλον αυτόν τον χρόνο που έχει επενδυθεί; Τόσες ώρες, τόσες μέρες, τόσοι
προπονητικοί κύκλοι θα πάνε στο βρόντο; Γιατί να πάει χαμένη τόση ατομική πρόοδος;» …και
που θα συμπληρώνει με την επίκληση στο συναίσθημα και στο τσαγανό του αθλητή: «Θυμάσαι
πώς ένιωθες μετά το τέλος κάθε προπόνησης; Όλο εκείνο το αίσθημα της ευφορίας να ρέει στις
φλέβες σου στο τέλος μιας δύσκολης, αλλά επιτυχημένης προπόνησης… Όλη εκείνη την
ανυπομονησία να επιστρέψεις και να αποδείξεις ότι μπορείς περισσότερο, ότι είσαι ο/η
καλύτερος/-η. Δεν έχεις μάθει να τα παρατάς. Και ούτε βέβαια ήρθε τώρα η στιγμή.» Αντίθετα
τώρα είναι η ευκαιρία για όλους να βγουν έξω και με προσοχή και σύνεση να ξεδώσουν με το
αγαπημένο τους σπορ, να εκτονώσουν μέρος της συσσωρευμένης από τον εγκλεισμό ενέργειάς
τους!
Ίσως είναι πλέον η κατάλληλη ευκαιρία για τον καθένα από μας να αναζητήσει εσωτερικά τους
λόγους, για τους οποίους άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Σίγουρα δεν ήταν ούτε η
συμμετοχή στους αγώνες, ούτε οι φωτογραφίες και τα videos στα social media, ούτε το trend
της εποχής. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ευχάριστα παρεπόμενά του. Ο πραγματικοί λόγοι,
που είναι και αυτοί, που θα μας κάνουν όλους να συνεχίζουμε να ασχολούμαστε είναι ότι μας
προσφέρει υγεία, χαρά και ευεξία, μας βοηθά να βελτιωθούμε τόσο σωματικά, όσο και να
αναταχθούμε ψυχολογικά! Ίσως είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή να πάψουμε να κυνηγάμε
έναν ρυθμό ή μια ταχύτητα στο ρολόϊ μας, να μειώσουμε λίγο τον όγκο των προπονήσεων μας,
να γλυτώσουμε από τους επιπόλαιους λόγω απερισκεψίας μας τραυματισμούς ή το σύνδρομο
της υπερπροπόνησης, και να βρούμε χρόνο να αφοσιωθούμε στην ουσία του αθλητισμού, που
θα μας προσφέρει νου υγιή σε ένα υγιές σώμα. Ίσως ήρθε επιτέλους ο χρόνος, για να
ακολουθήσουμε νέες αθλητικές διαδρομές ή δραστηριότητες, νέα αθλητικά hobbies. Θα
συνεχίσουμε να προπονούμαστε. Δεν θα εγκαταλείψουμε. Δεν είναι όλα μαύρα, ούτε καν
γκρίζα. Ίσως είναι η ώρα να εντάξουμε στα προγράμματά μας και την άθληση και την
εκγύμναση στο σπίτι. Όλες εκείνες τις ασκήσεις ενδυνάμωσης και stretching, που πάντοτε
παραμελούσαμε… Θα είναι κι αυτός ένα είδος αγώνα, που καλούμαστε να τερματίσουμε, όπως
τόσοι και τόσοι άλλοι στο παρελθόν, που παρόλο που οι συνθήκες δεν ήταν αυτές που
αναμέναμε, εμείς δεν το βάλαμε κάτω, σφίξαμε τα δόντια, βρήκαμε τις δυνάμεις, πεισμώσαμε,
φτάσαμε και περάσαμε την γραμμή του τερματισμού. Γιατί αυτοί είμαστε! Δεν μας αρέσει να
εγκαταλείπουμε! Αγωνιζόμαστε! Και το αύριο θα μας βρει όλους δυνατότερους και πιο
έτοιμους να πάρουμε ξανά πίσω τους στίβους, τους δρόμους, τα βουνά..
ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
JT Coaching team